The not so TeenToinks!

Kanina lang nasa isip ko ang gumawa ng entry bout sa kasal ni Buyoy, pero kahit anong umpisa yata gawin ko nauuwi lagi sa wala.. nakaharap, nag-iisip at nakatitig sa laptop ko, ganunpaman wala pa rin maumpisahan. Pag silip ko sa bintana, makulimlim at may kalakasan ang ulan, minsan may kidlat at kulog pa. Hindi naman ako takot sa kidlat pero iba ang feeling pag ganito ang panahong nagsusungit.

Sa ganitong panahon ang dami kong naiisip, dami kong naalala, may pagkakataon na naiisip na nag-iisa na lang pala. Bakit nga hindi? Pero sabi nga nila.. lahat ng nawawala may kapalit at lahat ng umaalis bumabalik. Gusto ko sanang maniwala pero… may pumalit man, iba pa rin yung IKAW… may bumalik man, pero ang dami naman ng nawala.

Tulad ng mundo ng pinsan ko, lumaking alam nya na 2^nd family sila pero gaya nga ng sabi niya… “Maaring ang normal sa kanila di naman normal sakin at ang normal sakin maaring di naman normal sa kanila… ito ang mundo ko at ito ang nakasanayan ko” Tsk.. pinsan ko yan… sabi na nga ba, di kami normal! Hmm… Oo nga, tumingin ka lang naman sa paligid mo, malalaman mo importante ka… maiisip mo maswerte ka… nakakalungkot lang din kasi bakit may less important at bakit merong mas importante… bakit may less fortunate at bakit merong mas maswerte. Hindi naman kailangan sagutin kasi malinaw ang lahat, may kanya kanya tayong mundong ginagalawan nasa iyo yan kung mag papaapekto ka sa mundong magulo kung pwede ka naman pumili na maaaring hindi normal, maaring malabo pero masaya ka at nakasanayan mo.

Cell phone ringing…….

Idle….

Available….

Idle uli…. (bat ba kasi?)

Mejo nag iinarte lang… pero isang tawag lang pala ni KUYA, OK na ko!! hehe

Bro… thank you po kay Kuya ha!! 😉