Sa paligid-ligid ni Tina Banana Rama

 

When I was young and innocent but I am still young & innocent (wala lang kokontra), madalas ako pag tripan ng kuya ko… “tina, sabihin mo nga munisipyo!” ang lola nyo pasikat…. sinigaw pa… “minimisyo”! (Eh… bat ba kasi ang hirap sabihin ng munispyo nuon?) ngayon ko kaya sabihin uli “minimisyo” hehehe.. Kahit ulit ulitin ko pa. Minimisyo.. minimisyo.. minimisyo! Hehehe

 

But neweis, nag request ako sa isang napakabuting kaibigan itatago ko na lang sya sa pangalang BONIFACIO (tsk.. blind item pa yan!), yung may station jan sa gitna ng Shaw at Guadalupe (sketch need nyo?)… tsk tsk.. lagot! Baka mahulaan pa! (nanginginig sa takot…) na hanapan ako ng mga pictures na mga “less fortunate na Filipinos”, out of kabutihan… ehem… naghanap naman sya, drain pa sya nun lagay na yon.. yun nga lang out of kalokohan… toinks… may nahalong parang sanggol na bagong panganak, nakakatuwa kasi naka mask pa yung mga yun at parang sanggol na bagong panganak na atakbo atulin…. Pero maganda naman ang palusot reason nya… “naghihirap nga eh.. kaya walang damit”, nakalusot naman sya (no choice), at dahil walang bahid ng pagnanasa ang aking mangmang na pag-iisip (naks… convince me!) Pumikit ako… (eh bat mo nalaman na walang damit?… eh bat ba kasi nangengelam kayo, blog ko naman toh ah!) Ganun pa man, hindi na ko nabigla sa mga pinaggagagawa ng mga damuhong bata na yan, (DAPA! what’s new?) kasi bukod sa Hubaderos na nangyari dati sa isa kong entry at sadyang nagblind item ako para hindi sila makilala ng sang-kablogan, abat bigla na lang sumigaw ng GUILTY ang mga loko kasabay ng himagsikan na naganap nung panahong buhay pa ang ating mga ninuno (sa punso).

 

Subalit, ngunit datapwat ito’y nasundan pa, sadyang mapang akit (eewww)… mapang arot (eewww), mapang aliw (eeewww) at higit sa lahat makalaglag upuan ang mga sumunod na eksena. Nung mga panahon na pauwi ang arabong mahilig mag okray sa kanyang blog, itatago ko na lang rin sa pangalang BASTI (tsk..tsk.. Tagong tago ang pangalan nya, mahulaan nyo kaya?), upang bigyang aliw pugay ang aking nahihimlay na diwa (eeewww), sila sampu (sampu=dalawa)  ng kanyang kasama na itinago ko sa pangalang BONIFACIO ay nagsayaw habang sumasabay sa tugtuging “ sige ikembot, sige ikembot”, ganun pa man ako’y hindi na aliw (sana may part 3) sa mga HUBODEROS na aking nakita. Ang lakas ng loob (sa uulitin), ang kapal ng mukha (hoy! Bitin).. Eto lang masasabi ko… eewww yaya.. eeeewww… whatever! Clap clap clap mooorrree!

 

Ito’y paglilinaw lamang na ako’y isang bulag sa mga bagay bagay na ganyan (di nga?, wag kasi makulet!), subalit nadadala at naiimpluwensyahan lamang dahil sa aking mga kunehong kaibigan. Toinks! (inosente de ti..na)

 

Ang mga kaganapang inyong nabasa ay pawang kinaaliwan kalapastangan ng aking kamangmangan sa mga kamunduhang kanilang ginagalawan (oha oha oha.. ) BOW – habang naka DAPA sabay split (pahiram po muna Bro. Utoy) ahihiihi… Ahh.. Mystica ikaw ba yan?

 

By the way highway skyway flyaway, nagbukas na ang mahiwagang tindahan ng Siopao dyan sa kabilang kanto (hay! Buti naman) Yahooo… PAUTANG!, at minarapat kong tanggapin ang paanyaya para maki dalo sa kainan celebration ng pasinaya! Bongang Bonga nga suot ni Tina Banana Rama… Oha.. oha.. oha!  At gaya nga inaasahan, libre ang siopao (YES!), pusa nga lang ang palaman (Eeeewww!)… At may tagayan din, mompo nga lang (yebah!). Tuwang tuwa ang mga bisita dahil sa mga babaeng nagsasayawan sa entablado habang gumigilin-giling na naka suot……………………. abaya (ahihihi.. angal?!) Parang nakikita ko ang tatlong mokong sa Toinks Team na nasa harap ng stage na may dalang placards:  sabay sigaw.. “NO TO ABAYA! Ibagsak.. Ibagsak! (read: hubarin)” Mga kuneho talaga walang pinapalagpas. Ano ba kayo, pasinaya yan ni Rev. Siopao, sa ngayon busy na ang ating mahal na pari sa pagliligpit ng pinagkainan, paglilinis ng kanyang balay habang naka sampa sa poste at nagtatanggal ng kanyang banderitas! Oha.. oha.. kinarir talaga ni father ang launching, feeling ko nga red carpet ang tinatapakan ko habang hawak ko ang siopao na may dot na pula, sana may pasago at gulaman pati tukneneng… Ganun pa man nakakaaliw, super naiyak nga ako kasi nakita ko dun yung kuneho at palaboy nagsabog ng kahihiyan… Ako pa naman yung taong mahirap patawanin.. bwahahaha.. bwahahaa… basta mahirap ako patawanin.. bwahahaha bwahahaha… mahirap talaga bwahaha… bwhaha pero nun nakita ko ang dalawa  sa entry ni Rev. bwahahaa.. bwhahaa.. gusto ko yata umiyak.. ahh.. ehh.. sino po ba yung dalawa na taga KSA at Malaysia? “di ko po kilala yun mga yun!” ahihihi… Hay naku!

 

Osya, nakaka aliw ang pasinaya, CONGRATS Rev. at bago ako umalis eto ang souvenir picture naming dalawa ni Rev. niHUG ko sya.. (wag kayo magulo, hug yan), naiyak lang sya kasi nahipuan (na-touched) sya! Shhhh.. wag kayo maingay ha… kinurot ko eh, ahihiihi

  

Ciao amiga amigo!

 

HalleyParrot  4evah